Dobre psy nie gryzą dzieci, prawda?

Wstawiam przetłumaczony na język polski artykuł autorstwa Madeline Gabriel ( 21 lutego 2010)

Tłumaczenie: Agata Kochańska

 

Czy zdarzyło Ci się kiedyś aż pęcznieć z dumy, widząc, jak świetnie twój pies zachowuje się wobec dzieci? To świetnie! Ten tekst jest właśnie dla Ciebie i Twego wspaniałego psa!

Prognozy oparte na statystykach pogryzień sugerują, że ponad 50% naszych dzieci przed ukończeniem 12 lat zostanie pogryzionych przez psy. Najczęściej będą to psy dzieciom znane. Choć pogryzienie przez psa rzadko jest powodem poważnych obrażeń, dla rodziny jest to traumatyczne przeżycie, a psy często tracą wtedy domy lub nawet życie.

Co na to powiesz? „No tak, to wszystko przez te ‘złe psy’. Na szczęście ja mam DOBREGO psa i nie muszę się o takie rzeczy martwić”.

Przemyśl to jeszcze raz.

Większość przypadków, którymi się zajmuję, dotyczy psa, po którym nikt się nie spodziewał, że może ugryźć. Słyszałeś kiedyś rodzica, który mówiłby „Tak, doskonale wiedziałem, że mój pies jest niebezpieczny, ale mimo to pozwalałem dzieciakom się z nim bawić”?

Rzeczywistość wygląda inaczej. Zwykle telefony w sprawach pogryzień zaczynają się od słów: „Ten atak był niczym grom z jasnego nieba! Pies był zawsze taki cierpliwy w stosunku do dziecka”. A potem następuje lista tego wszystkiego, co pies znosił – jak się wydawało – bez żadnej skargi.

To bardzo wyraźny przypadek Przekleństwa Bycia Dobrym Psem.

Większość psów, o których wiadomo, że nie czują się pewnie w towarzystwie małych dzieci, traktowana jest z dużą ostrożnością i przez to chroniona. To właśnie te „dobre psy” pozostawiane są na pastwę losu i muszą sobie radzić same.

Wszyscy dobrze wiemy, jak to się dzieje. Małe dziecko coś robi psu i pies nie protestuje. Rodzice myślą sobie „Dobry z niego pies!” i ich czujność zostaje uśpiona złudnym poczuciem bezpieczeństwa. Przestają nadzorować wzajemne kontakty psa i dziecka.

To, o czym w takich wypadkach zapominamy, to fakt, że każdy pies, nawet ten najlepszy i najłagodniejszy, ma jakieś granice swojej cierpliwości. Każde działanie dziecka, które psa zaskakuje, przestraszy, denerwuje, sprawia psu ból czy w inny sposób psu przeszkadza można zasadniczo potraktować jak „wypłatę” z „bankowego konta” dobrej woli. W pewnym momencie stan konta gwałtownie spada – może się tak stać, bo pies ma gorszy dzień albo  ma już za sobą całą serię dokuczliwych zachowań ze strony dziecka. Bam!  I to wtedy następuje warknięcie, kłapnięcie zębami czy ugryzienie.

Wcale nie był to grom z jasnego nieba.

Nie zapominaj, że Przekleństwo Bycia Dobrym Psem ma istotne skutki również dla dziecka.
W towarzystwie takiego psa dziecko uczy się potencjalnie niebezpiecznych zachowań w stosunku do wszystkich psów, nie zaś wyłącznie w stosunku do tego konkretnego psa. Większość psów bardzo nie lubi i unika przytulania, całowania, popychania przez dzieci, ciągnięcia ich za futro, czy zakłócania im snu — nawet jeśli Twój własny dobry pies, jak na razie, jeszcze przy tym nie protestuje.

To, co Twoje dziecko robi z Twoim psem, będzie też robiło z innymi psami.

Zamiast stawiać coraz większe wymagania wobec naszych dobrych psów, uszanujmy ich cierpliwość, chroniąc je i nadzorując ich kontakty z dziećmi. Pomóżmy im pozostać dobrymi psami:

  • Wykorzystuj każdą szansę, by „wypłatę” zamienić na „wpłatę”. Jest oczywiste, że każde dziecko czasem zrobi coś, co będzie dla psa denerwujące. Twoje zadanie polega na tym, by przekonać, psa, że warto to cierpliwie znosić. Spojrzyj na psa, pochwal go i daj mu nagrodę. Za każdym razem. To zwiększa jego zasoby cierpliwości i mówi mu, by zawsze zwracał się do Ciebie, kiedy zachowanie dziecka mu przeszkadza lub gdy się go obawia.  Nigdy rolą psa nie powinno być „korygowanie” zachowań dziecka. Pokaż psu, że to Ty zawsze zadbasz o to, by go chronić.
  • Naucz się, jak wygląda mowa ciała psa zaniepokojonego, a jak – psa zadowolonego i zrelaksowanego. Jeśli w Twoim domu nie ma skrzynki, do której twój pies mógłby wrzucać podstemplowane własną łapą swe uwagi i postulaty, to mowa ciała jest jedyną drogą, jaką psiak może się z Tobą komunikować. Na szczęście kiedy już wiesz, na co zwracać uwagę, nie ma takiej możliwości, by umknęło ci, co pies chce ci powiedzieć.
  • Naucz swoje dzieci prawdziwego szacunku i empatii dla zwierząt poprzez wyraźne respektowanie tego, co pies lubi i tego, czego nie lubi. Jeśli dziecko naprawdę kocha psa, to musi nauczyć się okazywać tę miłość w taki sposób, który psu naprawdę sprawi przyjemność. Psy uwielbiają dzieci, z którymi czują się bezpiecznie. Przytulanie i całusy najlepiej zachować dla Babci.

Może to dziwne, ale łatwo nam będzie uzyskać to upragnione „i żyli długo i szczęśliwie” dla naszych psów i dzieciaków, jeśli zrezygnujemy z założenia, że „dobry pies” to najistotniejszy czynnik całego równania.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Scroll to Top